Brodawki mogą wystąpić u każdego psa, bez względu na wiek, rasę czy płeć. Pewne jest jednak, że występują częściej u psów z osłabionym układem odpornościowym. Ponadto młode psy poniżej czwartego roku życia są szczególnie narażone na pojawienie się brodawczaków, które są spowodowane infekcją wirusową. Brodawki u psa Wyjaśnimy, dlaczego pies chrapie i nauczymy się rozróżniać, kiedy chrapanie może być całkowicie normalne, czy wręcz przeciwnie, oznacza to, że pies ma jakąś patologię Zakład Diagnostyki Klinicznej i Dermatologii Weterynaryjnej UP w Lublinie. Choroby skóry, w których przebiegu kluczową rolę odgrywają mechanizmy immunologiczne, są powszechne u koni. Najczęściej są to jednostki chorobowe o podłożu alergicznym, takie jak atopia, alergia pokarmowa czy nadwrażliwość na ukąszenia owadów. Rumieniowaty (łojotokowe), pęcherzyca (Senir-Usher zespół) jest jedną z opcji prawdziwych pęcherzycy, o czym świadczy częstych przypadków przechodzenia w zwykłym lub liści pęcherzycy. Objawy. W przypadku rumieniowatego pęcherzyca występują objawy takich dermatoz, jak toczeń rumieniowaty, pęcherzyca i łojotokowe zapalenie skóry. Sterylna eozynofilowa krostuloza jest dość rzadką chorobą skóry u psów, której dokładna przyczyna jest wciąż nieznana. Charakteryzuje się pojawieniem się wyprysków i białych wyprysków na całym ciele psa, związanych z silnym swędzeniem. Osobliwością tych zmian jest to, że goją się poprzez przebarwienia w ich centrum, co Punkty Kluczowe. Pęcherzyca liściasta jest rzadką autoimmunologiczną chorobą skóry, która występuje u wielu różnych gatunków. Ostateczne rozpoznanie opiera się na połączeniu danych z wywiadu klinicznego i potwierdzenia obecności charakterystycznych zmian makroskopowych z obrazem histopatologicznym. Pemfigoid ciężarnych. Pemfigoid ciężarnych (łac. Pemphigoid gestationis) jest chorobą skóry występującą u kobiet będących w ciąży, zazwyczaj w drugim lub trzecim trymestrze. Objawia się obecnością rumieniowo-pęcherzowych zmian obrzękowych skóry, którym towarzyszą silny świąd i pieczenie. Pęcherze oraz zmiany rumieniowe NzuB5ub. Fot: auremar / Pęcherzyca należy do chorób układu immunologicznego (odpornościowego). W wyniku choroby na skórze pojawiają się bolesne pęcherze. Organizm produkuje wówczas przeciwciała, które powodują utratę łączności między komórkami różnych warstw naskórka Pęcherzyca ma kilka odmian (np. pęcherzyca liściasta). Pęcherzyca to rzadka choroba układu odpornościowego (immunologicznego), której objawem jest powstawanie bolesnych pęcherzy oraz ran na skórze i błonach śluzowych, a także rozwarstwianie się naskórka. Rany łatwo się odnawiają i nie chcą się goić. Łatwo rozprzestrzeniają się również na coraz bardziej rozległe partie ciała. Nie są znane dokładne przyczyny powstawania pęcherzycy. Wiadomo jednak, że u chorej na nią osoby dochodzi do nieprawidłowości w układzie immunologicznym: organizm błędnie rozpoznaje wówczas prawidłowo działające struktury ciągłości naskórka i eliminuje je. W wyniku niewłaściwej odpowiedzi układu immunologicznego dochodzi do procesu akantolizy – utraty łączności pomiędzy warstwami naskórka.. Możemy więc powiedzieć, że u osoby chorej na pęcherzycę organizm samoistnie dąży do zniszczenia zdrowej skóry. Pęcherzyca – co to za choroba? Trzy rodzaje pęcherzycy Pęcherzyca jeszcze do niedawna uchodziła za chorobę śmiertelną. Obecny postęp medycyny sprawił, że można z nią żyć i w znacznym stopniu zminimalizować przykre dolegliwości, jakie powoduje. Okresowo pęcherzycę można pokonać (wówczas nie daje znacznych objawów), jednak choroba ma tendencję do nawracania. Pęcherzyca należy do chorób bolesnych i w znacznym stopniu pogarszających komfort życia. Naskórek osoby chorej jest niezwykle delikatny i podatny na urazy – wystarczy mocniejsze dotknięcie czy potarcie skóry, aby zaczął się rozwarstwiać i pękać, tworząc rany. Choroba utrudnia wykonywanie codziennych czynności, a także normalne kontakty międzyludzkie (rany i utrzymujący się stan zapalny naskórka to również problem natury estetycznej). Zasadniczo można wyróżnić trzy rodzaje pęcherzycy. Pęcherzyca zwykła – klasyczna postać pęcherzycy z początku atakuje z reguły błony śluzowe w okolicy jamy ustnej i nosowo-gardłowej, spojówek, a także przełyku oraz strun głosowych. Następnie pęcherze pojawiają się również na skórze, zwłaszcza na dłoniach, rękach, tułowiu, klatce piersiowej, szyi i karku, pod pachami, w pachwinach, na wargach i wokół ust, a także na owłosionej skórze głowy. Cechą charakterystyczną pęcherzycy jest fakt, że rany i rozwarstwienia naskórka powstają już podczas samego pocierania zdrowej skóry. Naskórek traci wówczas ciągłość i tworzą się płytkie rany. Zmiany zazwyczaj goją się samoistnie i nie pozostawiają blizn, o ile nie wda się w nie zakażenie i stan zapalny. Proces gojenia jest czasochłonny, tym bardziej że rany bardzo łatwo się odnawiają. Chorobie towarzyszy ból i pieczenie uszkodzonego naskórka. Pęcherzyca liściasta – przypomina nieco opryszczkę skórną lub rumień. Należy do odmian łagodniejszych, ponieważ u chorych na pęcherzycę liściastą zmiany skórne są jedynie powierzchowne i nie sięgają do głębszych warstw naskórka. Pęcherze pojawiają się zazwyczaj najpierw na owłosionej skórze głowy, a następnie rozprzestrzeniają się także na okolice twarzy, warg, szyi i karku, piersi i/lub plecy. Pęcherze powodują dotkliwe swędzenie. Pęcherzyca paranowotworowa to trudna do leczenia i rzadka postać pęcherzycy, która pojawia się u osób uprzednio leczonych na choroby nowotworowe. Pęcherze i owrzodzenia występują na ustach, wewnątrz jamy ustnej, a także w przełyku. Jakie są przyczyny pęcherzycy? Bezpośrednią przyczyną pęcherzycy jest obecność w organizmie przeciwciał pemphigus, które w związku z komórkami tworzącymi naskórek (tzw. keratocystami) powodują proces akantolizy, czyli utraty łączliwości komórek poszczególnych warstw naskórka. Choroba powstaje najprawdopodobniej na podłożu genetycznym, choć jej dokładne przyczyny nie są znane. Tym samym nie istnieje profilaktyka pęcherzycy. W medycynie znane są przypadki osób, u których pęcherzyca ujawniła się pod wpływem zażywania niektórych leków lub nawet po wystąpieniu oparzeń skóry czy wystawieniu ciała na działanie światła słonecznego. Diagnoza i leczenie pęcherzycy Pęcherzycę nie trudno zdiagnozować na podstawie opisywanych przez pacjenta objawów, a także z uwzględnieniem obserwacji zmian skórnych. Diagnoza pęcherzycy jest ponadto poparta badaniami laboratoryjnymi, które mają wykazać obecność odpowiednich przeciwciał produkowanych przez organizm. Choć pęcherzyca daje bardzo charakterystyczne objawy, w początkowej fazie diagnostyki bywa mylona z innymi chorobami dającymi objawy dermatologiczne (np. z opryszczką, półpaścem, rumieniem wielopostaciowym, grzybicą skóry, liszajcem pęcherzowym). Pęcherzycę leczy się przede wszystkim objawowo – terapia ma na celu zminimalizowanie dotkliwych objawów skórnych. Podstawą jest leczenie farmakologiczne, zwłaszcza za pomocą leków z grupy glikokortykosteroidów oraz środków immunosupresyjnych (hamujących czynności układu odpornościowego). Ważnym elementem leczenia są codzienne kąpiele z dodatkiem środka odkażającego, który zmniejsza ryzyko zainfekowania istniejących ran, a także zapobiega ich dalszemu nadmiernemu rozprzestrzenianiu się. Zobacz film: Jakie funkcje pełni skóra człowieka? Źródło: Bez skazy Czy artykuł okazał się pomocny? Dlaczego pies często sika? Czy jest przy tym osowiały i niechętnie podchodzi do miski? Wszelkie zaburzenia czynności fizjologicznych u czworonogów należy uważnie obserwować i w przypadku niepokojących objawów zasięgnąć porady lekarza weterynarii. Zbyt częste oddawanie moczu przez psa jest jedną z tych sytuacji, w której trzeba działać szybko, aby problem nie rozszerzył się i nie spowodował poważniejszych komplikacji zdrowotnych u naszego pupila. Kamienie w układzie moczowym, zapalenie cewki moczowej u psa, problemy z utrzymaniem moczu czy zapalenie pęcherza – to może się przydarzyć każdemu czworonogowi. Dlaczego tak jest i jak leczyć psa? Przeczytaj nasz artykuł by się dowiedzieć! Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Szczenięce zwyczajeIle spacerów potrzebuje dorosły pies?Niepokojąca częstotliwość oddawania moczuUkład moczowy i jego dolegliwościProstata, czyli psi problemZapalenie pęcherza u psaLeki i odpowiednia dietaSkłonności do chorób układu moczowegoNaturalna odporność organizmu Szczenięce zwyczaje Kiedy bardzo młody pies pojawia się w naszym domu, wszystkie zabiegi pielęgnacyjne i wychowawcze wymagają od opiekunów wielkiej cierpliwości. Poznajemy go na co dzień i uczymy właściwych zachowań. Jednym z najważniejszych kroków w początkowym etapie jest nauka czystości. Mały szczeniak dużo sika i większość poradników dotyczących psów zaleca wychodzenie z młodym czworonogiem co około dwie godziny. Obowiązkowo musimy to też robić po jedzeniu, piciu, zabawie oraz każdorazowym przebudzeniu. Szczeniaki oddają mocz od kilku do kilkunastu razy na dobę i nie jest to nic niepokojącego, gdyż ich niewielki pęcherz po prostu bardzo szybko się napełnia i wymaga opróżnienia. Brak umiejętności wstrzymywania moczu również wymaga dokładnej obserwacji zachowań szczeniaka. Wszyscy właściciele najmłodszych czworonogów znają sytuacje alarmowe, w których trzeba reagować wręcz błyskawicznie, aby mokra plama nie pojawiła się na środku salonowego dywanu. Ile spacerów potrzebuje dorosły pies? Oczywiście mamy na myśli spacery dotyczące załatwiania potrzeb fizjologicznych. Jeśli chodzi o inne, to są one sprawą indywidualną dla każdego czworonoga, uzależnioną od jego temperamentu i wymagań. Mając jednak na uwadze te najważniejsze i nieuniknione potrzeby, musimy zapewnić dorosłemu psu każdego dnia co najmniej trzy wyjścia na zewnątrz. Na poranny, aktywizujący spacer warto poświęcić więcej czasu, minimum pół godziny, aby nasz pupil nie tylko spokojnie załatwił to, co trzeba, ale i nacieszył się obecnością opiekuna, zwłaszcza jeśli później pozostanie sam w domu przez kilka godzin. Popołudniowy spacer przeważnie służy najważniejszym potrzebom, a ten wieczorny głównie odprężeniu przed snem, więc nie powinien być zbyt zajmujący i pobudzający. Niepokojąca częstotliwość oddawania moczu Jak ocenić, czy zbyt częste oddawanie moczu u psa jest objawem chorobowym? Jako właściciele na pewno zauważymy te niepokojące zachowania, bowiem nasz pupil ma ustalone zwyczaje i gdy zaczyna je zmieniać, również i my stajemy się bardziej czujni. Chęć częstszego wychodzenia na zewnątrz i fakt, że pies ciągle sika, nie umknie nikomu, zwłaszcza jeśli pies przebywa stale z nami. Dorosłe czworonogi oddają mocz 3-5 razy dziennie. Jest to średnia statystyczna, którą oczywiście musimy dostosować do sytuacji ekstremalnych, jak choćby upały, treningi czy duża aktywność, kiedy nasz ulubieniec też więcej pije. W takich okolicznościach każdy pies dużo sika i nie będzie to niepokojące. Równie normalnym zachowaniem jest tak zwane obsikiwanie terenu, zwłaszcza jeśli jesteśmy z psem w nowych miejscach. Mijane podczas spaceru słupki, krzaczki czy kępki traw muszą być oznakowane, więc nasz pupil co chwilę będzie przystawał, aby to zrobić. Układ moczowy i jego dolegliwości Pęcherz moczowy, moczowody, gruczoł prostaty i cewka moczowa to poszczególne części dolnych dróg układu odpowiedzialnego za oddawanie moczu. Jeśli pies często sika, każdy lekarz z pewnością będzie sprawdzał, czy problem nie dotyczy któregoś z nich. Zapalenie pęcherza moczowego u psa często pojawia się w podeszłym wieku. Jeśli nie wiadomo, dlaczego pies posikuje, to z pewnością należy wziąć też pod uwagę ewentualne powikłania po zabiegach sterylizacji/kastracji czy wystąpienie cukrzycy, podczas której czworonogi odczuwając zwiększone pragnienie, piją znacznie więcej wody. Również niektóre leki, zwłaszcza sterydy podawane czworonogom z powodu różnych dolegliwości, mogą wywoływać skutki uboczne w rezultacie czego wystąpi częstomocz u psa. Problemy z moczowodami, cewką moczową i pęcherzem mogą być też skutkiem pojawienia się kamieni lub piasku w układzie moczowym. Prostata, czyli psi problem U suk w podeszłym wieku może dochodzić do częstszego oddawania moczu, a także posikiwania. U starszych psów natomiast mogą pojawić się powikłania związane z nadmiernie rozrastającym się gruczołem prostaty. Położony w jamie miedniczej gruczoł otacza cewkę moczową czworonoga. W przypadku infekcji, cyst czy zapaleń, mogą pojawić się nawracające problemy z układem moczowym, a nawet trudności w oddawaniu stolca. Częste i nawracające choroby układu moczowego u psa wymagają regularnych konsultacji z lekarzem weterynarii, który przeprowadzi podczas wizyt nie tylko oględziny, ale i szczegółowe badania laboratoryjne z krwi i moczu czy wykona USG. Jak wiadomo częstomocz u szczeniaka, nie jest bardzo niepokojący, jeśli dotyczy potrzeb wychodzenia średnio co dwie godziny. U dorosłego psa taki objaw może jednak wzbudzić obawy właściciela. Do częstych przyczyn problemów należy przeziębienie pęcherza u psa i pojawienie się w układzie moczowym bakterii chorobotwórczych. Większe predyspozycje przejawiają starsze czworonogi, ale należy wziąć pod uwagę te dolegliwości również w przypadku młodych psów, zwłaszcza przy spadku ogólnej odporności organizmu. Charakterystyczne objawy zapalenia pęcherza u psa to zazwyczaj częste sikanie i ból przy oddawaniu moczu, zaburzenia kontroli i utrzymania moczu czy kropelkowanie. W zaawansowanym stadium pojawia się także krwiomocz. W ostrych przypadkach czworonogi mogą zachowywać się apatycznie, mieć gorączkę i brak chęci do jedzenia. Leki i odpowiednia dieta W przypadku skłonności do chorób i często nawracających infekcji dróg moczowych, lekarze nie tylko zalecają odpowiednie środki farmakologiczne, ale i specjalną dietę dla naszych czworonogów. Kiedy pies dużo pije, szybciej pozbywa się też chorobotwórczych bakterii z organizmu. Warto zadbać o każdy szczegół kuracji, aby nasz pupil szybko wrócił do pełnego zdrowia. Producenci pokarmu dla psów oferują wysokiej jakości karmy weterynaryjne, sprzyjające leczeniu schorzeń układu moczowego. Starannie opracowane receptury karm są przygotowywane przez ekspertów i specjalistów w zakresie żywienia i leczenia czworonogów, a wykorzystane do nich produkty, działają wspomagająco na organizm. Podawanie karm weterynaryjnych przyspiesza także rozpuszczanie kryształków i kamieni struwitowych czy leczenie zapalenia pęcherza. Odpowiednio zbilansowany poziom minerałów w karmie wspiera też profilaktykę pojawiania się kamieni szczawianowo – wapniowych. Istotne jest, aby podawanie jakichkolwiek specjalistycznych karm weterynaryjnych było prowadzone pod opieką i stałą kontrolą lekarza weterynarii. Skłonności do chorób układu moczowego To, czy pies może mieć zapalenie pęcherza w dużej mierze zależy od jego predyspozycji, jak i stylu życia, który prowadzi. Z pewnością są na nie narażone bardziej, psy przebywające głównie w domu. Wrażliwe na zmiany temperatur, mogą często reagować infekcją i przeziębieniem. Zapalenie pęcherza u szczeniaka wynika natomiast często z faktu, iż jego słabo rozwinięty układ odpornościowy nie jest w stanie poradzić sobie z wszystkimi zagrożeniami otaczającymi małego czworonoga. Chory pęcherz u psa jest jednak problemem, z którym współczesna medycyna jest w stanie skutecznie pomóc. Ważne, aby nie przeoczyć niepokojących symptomów i odpowiednio wcześnie zdiagnozowaną infekcję, właściwie wyleczyć. Zapobiegając nawracającym zapaleniom, warto wprowadzić do diety czworonoga produkty, wpływające korzystnie zarówno na pracę układu moczowego, jak i systemu immunologicznego. Wzmocnienie naturalnej odporności psa zapobiega wielu innym problemom zdrowotnym, dlatego warto wiedzieć, co w tym pomoże. Naturalna odporność organizmu Infekcja dróg oddechowych czy przeziębiony pęcherz u psa mogą być wynikiem osłabionej odporności czworonoga. Bez względu na to, czy problemy ze zdrowiem mają podłoże bakteryjne, wirusowe czy grzybicze, warto dbać przez cały rok o to, aby układ immunologiczny właściwie radził sobie z atakującymi go mikroorganizmami. Odpowiednio stymulowany, zaoszczędzi nie tylko nieprzyjemnych i uciążliwych objawów chorobowych, ale i częstych wizyt u weterynarza oraz kosztownych leków. Polecane przez ekspertów środki wzmacniające odporność, można kupić niemal w każdym sklepie zoologicznym. Specjalnie opracowany zestaw mikro- i makroelementów oraz substancji immunostymulujących, pomoże nabrać odporności zarówno małym szczeniakom, jak i starszym pupilom. Dedykowane dla poszczególnych grup wiekowych, preparaty witaminowo – mineralne zapobiegają też niedoborom ważnych pierwiastków śladowych w organizmie zwierząt. Szczególnie narażone na obniżenie odporności są nie tylko młode zwierzęta oraz te w podeszłym wieku, ale i czworonogi po kuracjach antybiotykowych, zabiegach chirurgicznych czy też suki podczas ciąży i laktacji. Osłabienie odporność to pierwszy krok i otwarcie bramy dla mikroorganizmów, które atakując, mogą uderzyć w najsłabsze organy. Jeśli nasz pupil przejawia jakiekolwiek symptomy, wskazujące na choroby układu moczowego, sprawdźmy to i nie gniewajmy się, gdy nie będzie w stanie kontrolować wszystkich swoich potrzeb fizjologicznych. Oczywiście w przypadku małych szczeniaków problem, jak oduczyć psa sikania w domu polega na zupełnie czymś innym, aniżeli u dorosłego ulubieńca, który nagle zaczął kropelkować czy zostawiać plamy moczu w swoim legowisku. Każda z tych sytuacji wymaga odmiennego postępowania, lecz zawsze potrzebne jest nasze zaangażowanie, cierpliwość i konsekwencja w działaniu. Musimy stale dbać o swoich czworonożnych przyjaciół, bo jak wiadomo, oni nam całkowicie ufają i oczekują skutecznej pomocy w cierpieniu. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Powracają słoneczne dni, a wraz z nimi ukąszenia owadów! Pszczoły z reguły mają pokojowe nastawienie i żądlą tylko w sytuacji zagrożenia. Jednak przypadki ukąszeń się zdarzają. Oto 10 przezabawnych zdjęć psów, które igrały z ogniem i doświadczyły mocy żądła na własnej skórze, choć tak naprawdę - nie ma się z czego Opublikowano 17:13, aktualizacja dnia 18:58 Od 21 marca mamy wiosnę, a wraz z nią wzmożoną aktywność pszczół. Znaczenie tych niepozornych owadom w codziennym życiu jest nieocenione. Lwia część tego, co trafia na nasz talerz uzależniona jest od procesu zapylania. Niestety ze względu na masowe zastosowanie pestycydów w rolnictwie pszczołom grozi wyginięcie. Nic więc dziwnego, że od czasu do czasu żądlą, kiedy czują, że są w niebezpieczeństwie! Na ogół pszczoły zajęte są ciężką pracą i nie zważają na inne otaczające je zwierzęta. Jednak, kiedy czują się zagrożone, nie wahają się przed użyciem żądła. Pies, który próbuje dla zabawy połknąć pszczołę, stanowi przykład poważnego zagrożenia dla tych małych latających pracusiów. W takiej sytuacji owad nie ma innego wyjścia, musi się bronić. To z pewnością przytrafiło się 10 czworonogom, które prezentujemy w tym artykule. Cierpienie zwierząt nigdy nie jest powodem do śmiechu! Musicie jednak przyznać, te psy wyglądają po prostu przezabawnie! Wypisz wymaluj Goofy Uderzające podobieństwo, prawda? Ale, o co chodzi? Ten buldog francuski nie ma zielonego pojęcia, co się dzieje. Prawdziwy twardziel Temu psiakowi nawet użądlenie jest niestraszne! Uśmiech nie schodzi z jego mordki. Zły na cały świat Już nie przesadzaj! Ze spuchniętym noskiem Biedny piesek! Łasy na smakołyki "No daj spokój! Nos mnie boli! Czy mogę prosić o kawałek sera? No, proszę! Tylko odrobinę!" Zabierz mnie do domu! W pełni rozumiemy! W centrum uwagi Wygląda na to, że wszystkie nieszczęścia świata spoczywają na barkach tej suczki. Co tam chowasz w buzi? "Wszędzie szukasz pierścionka zaręczynowego? Nie wiem, gdzie on może być!" Twarz o potrojonej objętości Więcej do kochania! Jeśli Twój pupil został użądlony przez pszczołę lub osę, przeczytaj nasz artykuł, aby dowiedzieć się, co zrobić, by mu ulżyć. Zapoznaj się również z krokami, które należy podjąć w przypadku ukąszenia. Budowa układu moczowego Układ moczowy, zwany również układem wydalniczym, składa się z dwóch nerek, dwóch moczowodów, pęcherza moczowego oraz cewki moczowej. System ten – w tej samej mierze u psa, co u człowieka – jest odpowiedzialny za usuwanie z organizmu produktów ubocznych przemiany materii oraz nadmiaru wody. Nerki i moczowody tworzą górne drogi moczowe, natomiast pęcherz i cewka wchodzą w skład dolnych dróg moczowych. Co to jest zapalenie pęcherza moczowego? Zapalenie pęcherza – w języku fachowym określane jako cystitis – to nic innego niż wzmożona obecność drobnoustrojów w drogach moczowych, która prowadzi do stanu zapalnego. Dolegliwość ta dotyczy dolnych dróg moczowych: cewki moczowej (Urethra) i pęcherza moczowego (Vesica urinaria). Jak w przypadku każdego stanu zapalnego, jest to wewnątrzustrojowa reakcja na szkodliwe bodźce, która wyraża się zaczerwienieniem, bólem i zaburzeniami reguły to bakterie powodują zapalenie pęcherza u psa. Odpodzialne mogą być jednakże również, choć znacznie rzadziej, wirusy oraz grzyby, takie jak drożdżak Candida albican lub pasożyty, np. nicień Capillaria plica, wywołujacy kapilariozę dróg moczowych. Psy zarażają się nim przez zjedzenie żywiciela pośredniego, zwykle dżdżownic, zawierających inwazyjne larwy pasożyta. Z reguły to bakterie powodują zapalenie pęcherza u psa. Odpodzialne mogą być jednakże również, choć znacznie rzadziej, wirusy oraz grzyby, takie jak drożdżak Candida albican lub pasożyty, np. nicień Capillaria plica, wywołujacy kapilariozę dróg moczowych. Różne formy infekcji Choć przyczyn infekcji pęcherza u psów może być wiele, medycyna wyróżnia dwa rodzaje zapalenia: ostre zapalenie pęcherza moczowego, w którym symptomy pojawiają się nagle, rozwój choroby następuje szybko i ma zwykle pochodzenie bakteryjne, przewlekłe zapalenie pęcherza, na które pies cierpi stale lub wielokrotnie na nie zapada. Przewlekłe zapalenie pęcherza u psów Jeśli infekcja dróg moczowych występuje u psa więcej niż dwa razy w ciągu sześciu miesięcy lub częściej niż trzy razy do roku, mamy do czynienia z przewlekłym zapaleniem pęcherza. Taka przypadłość ma dwie formy: nawracającą oraz reinfekcyjną. W przypadku nawrotów drobnoustroje przeżywają w dolnych drogach moczowych. Zdarza się to na przykład przy niewłaściwym doborze leku lub jego zbyt niskiej dawki, ale także w przypadku odpornych na leczenie bakterii. Przy reinfekcji w ciągu roku pojawiają się nowe stany zapalne z zupełnie nowymi zarazkami, nieodpowiedzialnymi za pierwotne zapalenie. Może to być spowodowane osłabionym układem odpornościowym. W przypadku przewlekłego zapalenia pęcherza konieczne jest szczegółowe zbadanie psa, aby zidentyfikować czynnik wyzwalający. Oprócz przyczyn anatomicznych należy wziąć pod uwagę również błędy w leczeniu. Zapalenie pęcherza – w języku fachowym określane jako cystitis – to nic innego niż wzmożona obecność drobnoustrojów w drogach moczowych, która prowadzi do stanu zapalnego. Objawy zapalenia pęcherza u psów Typowe objawy zapalenia pęcherza moczowego u psa przypominają te występujące u ludzi: zwiększone parcie na mocz wiąże się z mizernymi sukcesami w jego oddawaniu. Innymi słowy: pies wciąż chce wyjść na zewnątrz, ale pomimo usilnych prób udaje mu się wycisnąć tylko kilka kropli, a oddawanie moczu trwa dłużej niż zwykle. Towarzyszy temu czasem charakterystyczne, spowodowane bólem garbienie i wydawanie bolesnych dźwięków. Nieraz nasz pupil nawet zapomina o dobrych manierach i popuszcza w domu. Oprócz niecodziennego zachowania, które świadczy o bólu, zapalenie pęcherza u psa zdradza również wygląd moczu, zarówno pod względem koloru i tekstury, jak i zapach. Mocz może zawierać krew, dlatego staje się czerwonawy, nierzadko wygląda mętnie, a czasem lekko się pieni. Ma również intensywniejszy niż zwykle zapach. Jeśli infekcja pęcherza jest ciężka lub przewlekła, może to negatywnie wpłynąć na nerki lub miedniczkę nerkową, co objawia się gorączką, zmęczeniem i osłabieniem. Podsumowanie objawów infekcji pęcherza moczowego u psa Zachowanie: częstomocz ogólny niepokój i podrażnienienietrzymanie moczu pomimo dobrego wychowania oddawanie niewielkich ilości moczu przygarbiona postawa lub skomlenie podczas mikcji Wygląd moczu: zabarwiony na czerwono mętny pienisty o silnym zapachu Przyczyny zapalenia pęcherza moczowego u psów Ryzyko zapalenia pęcherza zwiększa się, gdy pies przez dłuższy czas narażony jest na ochłodzenie. Kilometrowe spacery w mokre, zimne dni, kiedy wilgotna sierść nie zdąży wyschnąć, ale i długie kąpiele w zimnej wodzie w gorące letnie dni sprzyjają namnażaniu się bakterii. Zapalenie pęcherza moczowego u psa może również, chociaż rzadziej, mieć przyczyny anatomiczne i inne niezakaźne. Należą do nich: kamienie moczowe i kryształy w moczu zwężona cewka moczowa niewłaściwe ustawienie moczowodu osłabiony układ odpornościowy urazy mechaniczne przyjmowanie leków polipy lub guzy Podobne objawy, inne choroby W niektórych przypadkach objawy charakterystyczne dla zapalenia pęcherza moczowego mają zupełnie inną przyczynę i związane są z innymi chorobami. U suk na przykład ropomacicze, czyli ropne zapalenie macicy – w języku fachowym nazywane pyometrą – lub vaginitis, czyli zapalenie pochwy mogą objawiać się podobnymi do zapalenia pęcherza symptomami. U samców w grę wchodzi zapalenie prostaty (gruczołu krokowego). Czasami także kamienie pęcherza lub guzy przypominają objawy zapalenia pęcherza moczowego. Dobrze dobrana karma pozwoli zadbać również o układ moczowy Twojego pupila Bakteryjne zapalenie pęcherza moczowego u psów W większości przypadków zapalenie pęcherza moczowego u psa ma pochodzenie bakteryjne. Szczepy Escherichia coli czyli pałeczki okrężnicy są najczęstszym sprawcą, ale czasem także i inne bakterie rozprzestrzeniają się w drogach moczowych. Zakażenia gronkowcami, paciorkowcami, Klebsiella czy Proteus mirabilis charakteryzują się zwykle cięższym przebiegiem. Przeważająca większość chorób pęcherza moczowego u psów – około 80% – spowodowana jest tylko przez jeden gatunek bakterii. W pozostałych przypadkach występują infekcje mieszane. Aby doszło do zapalenia pęcherza, zarazki z okolicy narządów płciowych psa lub przewodu pokarmowego muszą dotrzeć do pęcherza moczowego przez cewkę moczową. Tam zagnieżdżają się i rozmnażają. Zapalenie może dotyczyć tylko błony śluzowej (Urozystitis) lub całej ściany pęcherza moczowego (Panzystitis). Teoretycznie bakteryjna infekcja pęcherza jest zaraźliwa, wszak zarazki mogą się przenosić na inne psy. W tym celu jednak bakterie musiałyby przedostać się od zarażonego psa w pobliże cewki moczowej innego psa. Czy zapalenie pęcherza jest zakaźne? Teoretycznie bakteryjna infekcja pęcherza jest zaraźliwa, wszak zarazki mogą się przenosić na inne psy. W tym celu jednak bakterie musiałyby przedostać się od zarażonego psa w pobliże cewki moczowej innego psa. Może się to zdarzyć przez polizanie, przy pływaniu lub podczas aktu płciowego. Zarażenie nie jest zatem wykluczone, ale zwykle mało prawdopodobne. Jakie psy są najbardziej narażone na zapalenie pęcherza? Schorzenia dolnych dróg moczowych dotykają przede wszystkim psich seniorów, dużo rzadziej młode osobniki. To najczęściej wynik obniżonej odporności. Jeśli zapalenia pęcherza dostają czworonogi w kwiecie wieku, winne są przede wszystkim silne infekcje lub urazy mechaniczne. Zdarza się także, że zapalenie pęcherza moczowego jest skutkiem dużej ilości leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Zapalenie pęcherza znacznie częściej zdarza się u suk niż u psów, podobnie jak u ludzi. Dlaczego suki częściej chorują na zapalenie pęcherza niż samce? Wyższa częstotliwość występowania zapalenia pęcherza u suk wynika z ich budowy ciała: mniejszej odległości między otworem cewki moczowej i odbytu, ale także z powodu znacznie krótszej i szerszej cewki moczowej niż u samców. Pozwala to bakteriom na łatwiejsze wniknięcie i szybsze dotarcie do celu. Suki po kastracji są również bardziej narażone na cystitis, bo mają niższy poziom estrogenu. Hormony płciowe pełnią ważną funkcję ochronną dla tkanki układu moczowego, wytwarzając ważne substancje aktywne, tak zwane peptydy. Wraz ze spadkiem poziomu estrogenu ta naturalna bariera dla szkodliwych mikroorganizmów staje się wrażliwa i bardziej przepuszczalna. Ponadto u kastrowanych suk tkanka łączna szybciej wiotczeje: gdy zwieracz pęcherza nie jest już szczelnie zamknięty, zarazki łatwiej mogą dostać się do wnętrza. Leczenie zapalenie pęcherza u psa Jeśli twój pies wykazuje objawy zapalenia pęcherza moczowego, jak najszybiej udaj się do weterynarza. Schorzenie dolnych dróg moczowych może być nie tylko bardzo bolesne, ale i niebezpieczne, jeśli nie jest leczone. W przypadku pochodzenia bakteryjnego zapalenia pęcherza grozi niebezpiecznym zapaleniem miedniczek nerkowych. Jeśli to bakterie zostały wykryte w moczu, lekarz weterynarii zwykle przepisze odpowiedni antybiotyk i ewentualnie środki przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Jeśli infekcja dróg moczowych ma przyczynę niezakaźną, weterynarz może ustalić za pomocą USG lub rentgena, czy zapalenie pęcherza moczowego nie jest spowodowane wadami dróg moczowych, kamieniami moczowymi czy nowotworami. Schorzenie dolnych dróg moczowych może być nie tylko bardzo bolesne, ale i niebezpieczne, jeśli nie jest leczone. W przypadku pochodzenia bakteryjnego zapalenia pęcherza grozi niebezpiecznym zapaleniem miedniczek nerkowych. Co ulży choremu psu? Przy bakteryjnym zapaleniu pęcherza oprócz leczenia farmakologicznego powinieneś zadbać o to, aby Twój pies dużo pił i często oddawał mocz. To przepłukuje pęcherz i sprawia, że większośċ bakterii wydalana jest automatycznie. Ponieważ nie sposób nakłonić psa do częstszego picia, najlepiej dodawać mu wody do zwykłego pokarmu - to sprawdzona metoda. Bardzo ważne jest również ciepło: Twój pies nie powinien być narażony na przeciąg, wilgoć czy zimno, aby dodatkowo nie obciążać układu odpornościowego. Mokra podłoga lub zimne kafelki nierzadko prowokują przeziębiony pęcherz u psa i zdecydowanie nie są zalecane. Jeśli jest to infekcja Escherichia coli, a Ty cenisz leczenie domowe, możesz podać psu D-mannozę. To substancja pochodzenia naturalnego, rodzaj prostego cukru, do którego bakterie przyczepiają się 'chętniej' niż do ściany pęcherza. W ten sposób podczas mikcji mikroby usuwane są z dróg moczowych wraz z wydalanym cukrem. Czy można zapobiec zapaleniu pęcherza u psa? Zapobiec – i to tylko częściowo – można jedynie bakteryjnemu zakażeniu pęcherza. Z jednej strony ważne jest, aby pies systematyczne otrzymywał płyny, a z drugiej – aby regularne opróżniał pęcherz. Przyjmowanie wody przepłukuje pęcherz, a częste oddawanie moczu, bez konieczonści jego dłuższego przetrzymywania, zapobiega rozmnażaniu się bakterii w przewodach moczowych. Bezwzględnie należy także unikać przechłodzenia: Przemoczona sierść w połączeniu z zimną glebą lub przeciągiem sprzyja bakteryjnemu zapaleniu pęcherza. U szczególnie wrażliwych psów zalecane jest profilaktyczne podawanie D-mannozy. Zdrowe odżywianie wzmacnia układ odpornościowy i może w ten sposób zmniejszać ryzyko stanu zapalnego. Podsumowanie Podobnie jak u ludzi, zapalenie pęcherza moczowego u psów często związane jest z silnym bólem dróg moczowych i bez wątpienia należy je leczyć, bo grozi powikłaniami. Z powodu budowy ciała suki częściej cierpią na schorzenia dolnych dróg moczowych niż samce. Oprócz bakterii, które są najczęstszą przyczyną zapalenia pęcherza u psów, sprawcami mogą być także wirusy, grzyby lub pasożyty. Występują również przyczyny anatomiczne i kliniczne, choć znacznie rzadziej. Objawy infekcji dróg moczowych można obserwować zarówno w zachowaniu psa, jak i w wyglądzie moczu. ZadowolonyPowoduje Objawy Diagnostyka LeczenieGłówne leki do leczenia i ich dawkowanie: Prognoza Zapobieganie Filmy i ilustracjeAutoimmunologiczne choroby skóry. pęcherzyca liściasta. Toczeń rumieniowaty krążkowy. Hiperkeratoza na poduszkach Pemphigus foliaceus na pysku Cecha porażki pazurów Uszkodzenie lusterka nosowego Uszkodzenie ucha Erozja wokół sutków Pęcherzyca u kotów to choroba autoimmunologiczna, która występuje w wyniku wytwarzania przeciwciał przeciwko cząsteczkom adhezyjnym na komórkach naskórka. Jest to najczęstsza choroba skóry u kotów, spowodowana nieprawidłową odpowiedzią immunologiczną. W większości przypadków cierpią dorosłe i młode zwierzęta, u kotów najczęstszy wiek to 5 trzy rodzaje pęcherzycy:Rumieniowaty - najłagodniejsza forma przepływu, dotknięte są małe obszary i zlokalizowane są głównie na pysku zwierzakaW kształcie liścia - najczęściej spotykana odmiana, najczęściej atakuje pysk, małżowiny uszne, opuszki łap i łoże - ciężka postać choroby ze zlokalizowanymi zmianami skórnymi i zajęciem błon śluzowych jamy ustnej w u kotów jest tej chwili wielu lekarzy zauważa wzrost możliwości wystąpienia choroby przy dłuższej ekspozycji na słońce i uwagę na działanie leku - stosowanie leków Metimazol, Cefalexin i antybiotyki prawdopodobną przyczyną są przewlekłe choroby skóry, a także dziedziczna objawami pęcherzycy są powierzchowne krosty. Mają cienką skorupkę, która szybko pęka. Trudno je zauważyć wśród wełny, u ras skóra pokryta jest nadżerkami i łuskami, w miejscu zmiany tworzą się strupki i łysienie. Charakterystyczną cechą tej choroby jest pokonanie zwierciadła nosowego, opuszków palców i małżowin objawem diagnostycznym pęcherzycy u kotów jest obecność łysienia i erozji wokół brodawek sutkowych. Przy łagodnym przebiegu choroby można zaobserwować rogowacenie (zgrubienie) poduszek łap i jest to jedyny objaw początku dotknięty jest tył nosa i okolice oczu. Uszkodzenie następnie rozprzestrzenia się na uszy i może przybrać uogólnioną postać liściastej może towarzyszyć brak apetytu, podwyższenie temperatury ciała i depresja. Zmiany ogólnoustrojowe mogą powodować obrzęk kończyn i powiększenie regionalnych węzłów chłonnych. Swędzenie ma zmienny charakter i może zarówno nasilać się, jak i całkowicie choroby często dołącza się wtórna infekcja ropna, następnie na skórze pojawiają się ropnie i w przypadku braku leczenia i leczenia krost może być powikłana przez ropne zapalenie względu na duże podobieństwo pęcherzycy do chorób skóry nie jest możliwe postawienie diagnozy na podstawie objawów klinicznych i wywiadu. W celu wyjaśnienia przeprowadza się badanie cytologiczne i histologiczne skóry. Wykonywane są po biopsji skóry na uszkodzonym obszarze. Zaleca się wykonanie co najmniej 5 próbek z różnych - wykrywane są neutrofile, eozynofile, komórki - obrzęk śródmiąższowy i odkładanie się przeciwciał międzykomórkowychDo różnicowania wykorzystuje się zeskrobany ze skóry do wykrycia grzyba i wymazy do badania bakterioskopowego w celu wykrycia wtórnej się również oświecenie kota lampą Wooda oraz wykonanie ogólnych badań krwi i z pierwszych środków terapeutycznych jest ostrożna pielęgnacja dotkniętych obszarów skóry. Aby usunąć skórki, stosuje się specjalne szampony i kąpiele. Krosty leczy się środkami antyseptycznymi - chlorheksydyną lub zapobiec piodermii, skórę smaruje się maściami z antybiotykami - lewomekolem lub jest również przepisanie antybiotykoterapii przez 1 miesiąc za pomocą leków doustnych - cyklofloksacyna - 10 mg / kg 2 razy leczenia jest stosowanie glikokortykosteroidów. Ważne jest, aby starannie wybrać lek, ponieważ długotrwałe stosowanie środków hormonalnych prowadzi do zahamowania czynności szpiku kostnego, obniżenia leki do leczenia i ich dawkowanie:Prednizolon - 2,5 mg / kg 1 lub 2 razy dziennie, po osiągnięciu remisji dawka jest - 0,3 mg/kg 2 razy dziennie, następnie jako terapia podtrzymująca raz na 3-7 - 0,2 mg / kg 1 raz dziennie. Po usunięciu objawów klinicznych stosować 1 raz w ciągu 2 okresie remisji kotom należy podawać dodatkowo witaminę E (po 400 i kwasy tłuszczowe (180 mg/kg).Przy rozległych uszkodzeniach możliwe jest zastosowanie terapii impulsowej - iniekcji glikokortykosteroidów i cytostatyków w dużych dawkach:Prednizolon 11 mg/kg przez trzy sodu metyloprednizolonu - 11 mg / kg raz dziennie przez stosuje się również jako terapię miejscową – takrolimus lub hydrokortyzon (Akriderm) stosuje się 2 razy dziennie. Stosuje się je do ustąpienia objawów w leczeniu pęcherzycy roztworami złota - chryzoterapia. W tym celu wprowadzenie miokryzyny (domięśniowo 1 mg raz na siedem dni), a także auranofiny - 0,2 mg / kg 2 razy dziennie. Substancja ta ma minimalne skutki uboczne i nadaje się do długotrwałej zmniejszyć wydalanie potasu po przyjęciu sterydów, należy przepisać orotan potasu. Gamavit wspomaga układ odpornościowy kotów i zwiększa odporność na przy masywnych zmianach rokowanie jest niekorzystne. Nieleczona jest śmiertelna w 100% przypadków. Choroba ma charakter przewlekły i wymaga stałego monitorowania. Pod warunkiem racjonalnej terapii możliwa jest stabilna i długotrwała remisja z całkowitym wycofaniem większości przypadków dla kota wymagana jest minimalna dawka sterydów na całe również pamiętać, że w przypadku braku odpowiedzi na leczenie chore zwierzęta są żadnym wypadku nie należy stosować leków bez recepty, zwłaszcza antybiotyków i leków „ludzkich”.Chroń zwierzę przed częstym wystawianiem na palące się minimalizować stresujące dziedziczności kociaka przed i ilustracjeAutoimmunologiczne choroby skóry. pęcherzyca liściasta. Toczeń rumieniowaty krążkowy. Hiperkeratoza na poduszkachPemphigus foliaceus na pyskuCecha porażki pazurówUszkodzenie lusterka nosowegoUszkodzenie uchaErozja wokół sutków

pęcherzyca u psa zdjęcia